ก็พี่มันเป็นคนเชยเชย
น้องเลยไม่เคยสนใจ
ถึงทำดีมากแค่ไหน
ไม่เคยได้ใจเธอเลยสักที
ที่พูดจามาเป็นบทกลอน
ใช่เพียงอ้อนเอ่ยวจี
ทุกถ้อยวาจาของพี่
ทุกกลอนกวีนี้มา จากใจ
ให้เธอ นะเออ
โลกช่างฉาบฉวยรวดเร็วเหลือใจ
ไม่ทันเท่าไร ก็ล่วงลับเลย
แต่พี่คนนี้ ยังรักทรามเชย
ไม่เคยไม่เคยจะเลือนลับลา
ลองรักคนเชยเชย
ไหมละทรามเชยของพี่
หากเธอให้ไมตรี
จะมอบชีวีให้โดยไม่มีกังขา
มารักคนเชยเชย
แล้วเธอจะรู้เลยว่า
เหลือจะพรรณนา
เหนือกว่ากาลเวลา
คือรักพี่เอย
คนอย่างเราเขาว่าไม่ Cool
เพราะเขาไม่ดูให้ดี
หัวใจของเราดวงนี้
ทั้งหมดที่มีภักดีแต่เธอ
นะเออ นะเออ
โลกช่างฉาบฉวยรวดเร็วเหลือใจ
ไม่ทันเท่าไรก็ล่วงลับเลย
แต่พี่คนนี้ยังรักทรามเชย
ไม่เคย ไม่เคยจะเลือนลับลา
ลองรักคนเชยเชย
ไหมละทรามเชยของพี่
หากเธอให้ไมตรี
จะมอบชีวีให้โดยไม่มีกังขา
มารักคนเชยเชย
แล้วเธอจะรู้เลยว่า
เหลือจะพรรณนา
เหนือกว่ากาลเวลา
คือรักพี่เอย
โอ้ว่าแม่อบเชย
เจ้าหอมไม่เลยไม่ร้าง
พี่จะขอเคียงข้าง
น้องนางแนบเขนย
จะไม่รักใครอื่น
ขอชูชื่นชิดเชย
แม้นเวลาล่วงเลย
จะไม่เคยเปลี่ยนผัน
จะหอมเช้าหอมเย็น
หอมไม่เว้นสักวัน
แก่ตายไปพร้อมกัน
มีแต่ฉันและเธอ
ลองรักคนเชยเชย
ไหมละทรามเชยของพี่
หากเธอให้ไมตรี
จะมอบชีวีให้โดยไม่มีกังขา
มารักคนเชยเชย
แล้วเธอจะรู้เลยว่า
เหลือจะพรรณนา
เหนือกว่ากาลเวลา
คือรักพี่เอย